Τι θέλει να κάνει ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ με τις συνεχείς απειλητικές επιστολές για δασμούς, που στέλνει στους ''ταλαίπωρους'' εμπορικούς του εταίρους;» Αναζητώντας μια εξήγηση, οι στρατηγικοί αναλυτές της Commerzbank υποστηρίζουν δύο θεωρίες:
Η μία είναι η πλέον γνωστή… TACO, ακρωνύμιο του «Trump Always Chicken Out» (Ο Τραμπ πάντα διστάζει). «Η φράση αυτή έχει γίνει σλόγκαν μεταξύ των traders και στηρίζεται στο γεγονός ότι ο Τραμπ συνήθως αποσύρει τους υψηλούς δασμούς που αρχικά ανακοινώνει λίγο πριν ή λίγο μετά την έναρξη ισχύος τους», σημειώνει η γερμανική Τράπεζα. Η άλλη θεωρία είναι του… «σαλαμιού», η στρατηγική με την οποία μια αμφιλεγόμενη ή δύσκολη ενέργεια, επιτυγχάνεται μέσω μιας σειράς μικρών, φαινομενικά ασήμαντων βημάτων. Όπως δηλαδή, το κόψιμο ενός σαλαμιού σε λεπτές φέτες.
Μέτρα με το… «μέτρο»
Οι «νέοι» δασμοί μπορεί μάλιστα, να είναι σχεδόν παρόμοιοι με εκείνους που ανακοίνωσε ο Τραμπ πριν τρεις μήνες στην «Ημέρα της Απελευθέρωσης». Αλλά, επειδή τα «''νέα μέτρα'', ανακοινώνονται σε… φέτες, αυτή τη φορά είναι πιο εύπεπτα και η αγορά φαίνεται να μπορεί να τα χειριστεί καλύτερα», εξηγεί η Commerzbank. «Πρέπει να πούμε ότι αυτό κάνει τη διαφορά για την αγορά. Στην περίπτωση του ''TACO'', θα μπορούσε να υπάρξει σημαντική αστάθεια την 1η Αυγούστου, εάν ο Τραμπ δεν υποχωρήσει αυτή τη φορά και οι δασμοί τεθούν πράγματι σε ισχύ. Στην περίπτωση του ''σαλαμιού'', πιθανότατα θα πρέπει να περιμένουμε μια σημαντική επιδείνωση των βασικών μεγεθών, προτού αντιδράσει η αγορά».
Όλα για μια Συμφωνία
Για τον Πρόεδρο Τραμπ, όλα περιστρέφονται γύρω από μια επωφελή για τις ΗΠΑ, Συμφωνία. Τι μαγειρεύει, για παράδειγμα, στην Ουκρανία; Μια επωφελή Συμφωνία για τη χώρα του. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Τώρα απείλησε τον Πούτιν ότι αν δεν επιτευχθεί «συμφωνία» εντός 50 ημερών, η Ρωσία και οι εμπορικοί της εταίροι θα αντιμετωπίσουν δασμούς 100%, κυρίως στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου. «Είναι ο πόλεμος του Τζο Μπάιντεν, όχι δικός μου», επανέλαβε ο Τραμπ. Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισε να πουλήσει αμερικανικά όπλα σε ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, ώστε να μπορούν στη συνέχεια να τα προωθήσουν στην Ουκρανία. Πριν από δύο εβδομάδες, οι ΗΠΑ είχαν σταματήσει τις παραδόσεις όπλων στο Κίεβο. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Τραμπ υπαναχώρησε, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν θέλει να θεωρηθεί στο εκλογικό του Σώμα ως ο ηττημένος στον πόλεμο της Ουκρανίας. Πρώτον, οι Αμερικανοί φορολογούμενοι δεν θα πρέπει πλέον να πληρώνουν για τον πόλεμο στην Ευρώπη. Δεύτερον, η αμερικανική Βιομηχανία όπλων θα πρέπει να είναι ευχαριστημένη με τις νέες παραγγελίες από ευρωπαϊκές χώρες. Η συνέντευξη Τύπου του Τραμπ έδωσε την αίσθηση μιας διαφημιστικής εκδήλωσης για την αμερικανική βιομηχανία όπλων. Οπως είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος: «Κατασκευάζουμε τους καλύτερους εξοπλισμούς στον κόσμο».
Η θυσία των Ευρωπαίων αγροτών
Εν τω μεταξύ, ο Ντόναλντ Τραμπ πιέζει την Ευρώπη να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες ώστε να καλύψει τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και κάνει deal για την αποστολή επιθετικών όπλων στην Ουκρανία, στέλνοντας τον λογαριασμό στην Ε.Ε. Την ίδια ώρα, η γηραιά ήπειρος δικαιώνει για πολλοστή φορά όσους την κατηγορούν για αδράνεια και, ακόμη χειρότερα, εξετάζει τη μείωση του προϋπολογισμού της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), προφανώς για να ξοδέψει περισσότερα από τον κοινοτικό προϋπολογισμό σε άλλα πράγματα (εξοπλισμούς;).
Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρεται διατεθειμένη να υποκύψει στις πιέσεις για αμυντικές δαπάνες θυσιάζοντας έναν από τους βασικότερους πυλώνες της ύπαρξής της, την ΚΑΠ, παραβλέποντας πως οι Ευρωπαίοι αγρότες είναι διαρκώς στους δρόμους τα τελευταία χρόνια, διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός πως παραμένουν απροστάτευτοι απέναντι στον ξένο ανταγωνισμό. Η ΚΑΠ δημιουργήθηκε το 1962 και αποτελεί την παλαιότερη κοινή πολιτική της Ένωσης. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι η Επιτροπή αναμένεται να προτείνει σημαντικές περικοπές, μεταξύ 15% και 25%, σε σύγκριση με τα τρέχοντα επίπεδα. Η ΚΑΠ αντιπροσωπεύει σχεδόν το ένα τρίτο του συνολικού επταετούς προϋπολογισμού της Ε.Ε., με ταμείο περί τα 400 δισ. ευρώ.
Ποιο είπαμε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης; Η ανταγωνιστικότητα, η έλλειψη επενδύσεων και κυρίως η έλλειψη ενιαίας πολιτικής. Ας προσθέσουμε άλλο ένα: Μια «κουρεμένη» Κοινή Αγροτική Πολιτική, που θα εξοργίσει περισσότερο τους αγρότες. Και ποια πολιτικά κόμματα κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη; Τα ακροδεξιά, ο λαϊκισμός. Γινόμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα στην ήπειρο που κατοικούμε.
naftemporiki.gr
Newsroom