Δεν είναι τυχαίο ότι οι τζιχαντιστές εξαπέλυσαν μια αστραπιαία επίθεση εναντίον των δυνάμεων της συριακής Κυβέρνησης, που υποστηρίζεται από το Ιράν και τη Ρωσία, την περασμένη Τετάρτη, την ίδια δηλαδή ημέρα που τέθηκε σε ισχύ μια εύθραυστη εκεχειρία στον γειτονικό Λίβανο μεταξύ του Ισραήλ και της υποστηριζόμενης από το Ιράν Χεζμπολάχ. Η επίθεση ξεκίνησε από τα βορειοδυτικά της Συρίας, όπου οι τζιχαντιστικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Άγκυρα ουσιαστικά πολεμούν σε συνέργεια με τις κουρδικές δυνάμεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στη Γάζα και τον Λίβανο, το Ισραήλ δεν σταμάτησε επίσης ποτέ να χτυπά τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν που βρίσκονται στη Συρία για να προστατεύσουν το καθεστώς του Άσαντ. Η αποδυνάμωσή των Ιρανών μπορεί να ήταν καθοριστική για την αναδιοργάνωση των εχθρικών προς τη Δαμασκό δυνάμεων. Ο συριακός Στρατός αντιμετωπίζει ήδη μεγάλες δυσκολίες, όπως και η Κυβέρνηση της Δαμασκού, γεγονός που επιταχύνει τη στρατηγική και πολιτική σύγχυση σε μια χώρα που η φωτιά έχει του εμφυλίου πολέμου δεν έσβησε ποτέ.
Η τζιχαντιστική επίθεση εξηγείται γενικότερα από τα προβλήματα των συμμάχων του Άσαντ, Ρωσία, Ιράν και Χεζμπολάχ, αλλά και το «κενό εξουσίας» στην Ουάσιγκτον, εν όψει της προεδρίας Τραμπ. Ο Μπασάρ αλ Ασαντ σώθηκε από τη Ρωσία, το Ιράν και τη Χεζμπολάχ την περασμένη δεκαετία, καταφέρνοντας να διατηρήσει την εξουσία στη Συρία χάρη στην υποστήριξη αυτών των παραγόντων. Τώρα ο στόχος είναι η αποδυνάμωση και ίσως η ανατροπή του Σύρου Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Είναι εξίσου σαφές ότι η στόχευση του Άσαντ και η μετατροπή της Συρίας σε νέο πεδίο μάχης στη Μέση Ανατολή έχει σκοπό να καταστήσει πιο δύσκολο για το Ιράν να βοηθήσει τη Χεζμπολάχ και τον ίδιο τον Σύρο Πρόεδρο.
Η Μόσχα επίσης έχει αποδυναμωθεί στη Συρία καθώς έχει εστιάσει όλη την προσπάθειά της στον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας , ενώ η Τεχεράνη τρέμει με τις ισραηλινές επιθέσεις και η λιβανική πολιτοφυλακή της Χεζμπολαχ έχει καταρρεύσει μετά την καταστροφική ισραηλινή επίθεση. Η μικρότερη ικανότητα υποστήριξης του Άσαντ από τους συμμάχους του είναι το κρίσιμο στοιχείο που εξηγεί την ανάληψη δράσης από τους ισλαμιστές αντάρτες. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι αυτή η επιδείνωση της κρίσης στη Μέση Ανατολή συνδέεται επίσης με την προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπάιντεν να εμποδίσει τη μετάβαση στη νέα πορεία της αμερικανικής πολιτικής που υποσχέθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Το όνειρο του Κεμάλ
Στα εδάφη της επαρχίας Ιντλίμπ, που έχει καταλάβει ο τουρκικός Στρατός, στη βορειοδυτική Συρία, με στόχο την απώθηση των κουρδικών δυνάμεων, είχε βρει άλλωστε καταφύγιο, η φιλοτουρκική «συριακή αντιπολίτευση». Ανάμεσά τους και μισθοφόροι, που εκπαιδεύτηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από την Τουρκία, ακόμα και στον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη. Η Τουρκία επίσης υποστήριξε και χρηματοδότησε τους τζιχαντιστές πολιτοφύλακες κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου. Η νέα επίθεση των τζιχαντιστών είναι η πιο μεγάλη στη βορειοδυτική Συρία από το 2020, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέληξαν σε μια συμφωνία για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης.
Η Τουρκία έχει όμως στρατιωτική παρουσία σε περιοχές της βορειοδυτικής Συρίας. Και τώρα αξιοποιεί και στηρίζει την επίθεσή τους έχοντας στόχο την προώθηση των θέσεων της στη Συρία. Ένα «όνειρο» που σιγοκαίει από την εποχή του Μουσταφά Κεμάλ. Τώρα, η Άγκυρα επιδιώκει την επέκταση των κατεχομένων εδαφών στη Συρία, με επιθέσεις … διά αντιπροσώπων. Όταν πριν από έναν αιώνα διαμοιράζονταν τα εδάφη της διαλυμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και σχεδιάζονταν τα σύνορα των σημερινών αραβικών Κρατών, και βέβαια της Συρίας, η Τουρκία ζητούσε για λογαριασμό της και την επαρχία του Ιντλίμπ. Ο Μουσταφά Κεμάλ, σύμφωνα με ιστορικά ντοκουμέντα, θεωρούσε ότι η γραμμή των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία θα πρέπει να εκτείνεται από τη Λατάκια στο Κχαν Σεϊσούν, μέχρι το Χαλέπι. Ίσως τώρα, άνοιξαν οι ορέξεις της Τουρκίας για να υλοποιήσει τα σχέδιά της, ουσιαστικά ανατρέποντας τη Συνθήκη της Λωζάννης. Κάτι που, εκτός των άλλων, αφορά άμεσα και την Ελλάδα.
Οι Κούρδοι
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι, όπως αυτοί που όπλισαν τους Κούρδους πολιτοφύλακες που πολεμούν ξανά στη Συρία και που κατέλαβαν ακόμη και το Αεροδρόμιο του Χαλεπίου και μετά το παρέδωσαν στις ισλαμικές πολιτοφυλακές. Οι Κούρδοι, είναι γνωστό, πώς είναι εχθροί της Τουρκίας του Ερντογάν, αλλά και των τζιχαντιστων. Έχουν όμως μακροχρόνιες σχέσεις με τη Δύση, τις Ηνωμένες Πολιτείες πρώτα και κύρια, σε σημείο να έχουν πολεμήσει στο βόρειο Ιράκ εναντίον του δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν. Ίσως να ελπίζουν τώρα με τη νέα Διοίκηση Τραμπ ότι η Αμερική θα συμβάλει στη δημιουργία ενός Κουρδικού κράτους στην περιοχή. «Στη Μέση Ανατολή, σήμερα περισσότερο από ποτέ, όλα φαίνονται να συνδέονται» λένε Ευρωπαίοι διπλωμάτες, που έχουν υπηρετήσει στο παρελθόν στη Μέση Ανατολή.
naftemporiki.gr
«The New Daily Mail»
Newsroom
