Στην Αμερική δεν είναι άγνωστη στην πολιτική βία. Έχει σηκώσει το άσχημο κεφάλι της με σχεδόν τρομακτική κανονικότητα σε περιόδους ακραίας πόλωσης σε όλη την ιστορία της χώρας. Αλλά ως επί το πλείστον, περιστατικά δολοφονιών ή απόπειρες δολοφονίας προκαλούν τέτοιο σοκ σε όλο το πολιτικό φάσμα που όλες οι πλευρές κάνουν ένα βήμα πίσω από τον γκρεμό και επικρατούν πιο ψύχραιμες σκέψεις. Θα συμβεί αυτό το 2024;
Η διάθεση και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος δεν παραπέμπει σε ψυχραιμία ή ήρεμα νεύρα. Τόσο οι Δημοκρατικοί, όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν χρησιμοποιήσει τον φόβο για να παρακινήσουν τη βάση τους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και αμφότεροι έχουν προειδοποιήσει ότι μια νίκη του αντιπάλου τους τον Νοέμβριο θα σημάνει το τέλος της Αμερικής όπως την ξέρουμε. Δεν είναι κλίμα που ευνοεί την επιστροφή στην εκλογική κανονικότητα.
Αλλά υπάρχει προηγούμενο, κατά τη διάρκεια της ζωής πολλών από όσους εξακολουθούν να εμπλέκονται στην αμερικανική πολιτική, κατά το οποίο σε εξίσου πολωμένες στιγμές ένα κύμα από πολιτικές επιθέσεις καυτηριάστηκε και όχι λόγω ισχυρής ηγεσίας αξιωματούχων της αμερικανικής Κυβέρνησης, αλλά μάλλον λόγω της επαναβεβαίωσης της δύναμης του μέτρου στην αμερικανική κοινωνία, που επανέφερε την συζήτηση από τα άκρα.
Είναι ακόμα συγκλονιστικό να απαριθμούμε τη σειρά πυροβολισμών και δολοφονιών που σημειώθηκαν στην αμερικανική πολιτική σκηνή ξεκινώντας το 1968. Όχι μόνο δολοφονήθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο ξενοδοχείο Lorraine στο Μέμφις και ο Ρόμπερτ Κένεντι μετά τις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών στην Καλιφόρνια, αλλά τέσσερις φοιτητές διαδηλωτές πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από την Εθνική Φρουρά του Οχάιο μόλις δύο χρόνια αργότερα ενώ ο Κυβερνήτης της Αλαμπάμα Τζορτζ Γουάλας τραυματίστηκε από έναν ένοπλο στην εκστρατεία των Δημοκρατικών το 1972.
Εκ των υστέρων, είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η χώρα δεν διαλύθηκε. Οι ριζοσπάστες στα αριστερά οργάνωσαν μεγάλες και οργισμένες διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και ακραίες αντιπολεμικές ομάδες όπως οι Weathermen πραγματοποίησαν επιθέσεις με βόμβες που είχαν σκοπό να πυροδοτήσουν επανάσταση. Στα δεξιά, η δολοφονία του Κινγκ ήταν απλώς η πιο σημαντική σε ένα όργιο βίας εναντίον Αφροαμερικανών και υπερασπιστών των πολιτικών δικαιωμάτων που κράτησε δέκα χρόνια.
Αλλά μέχρι το 1976, η εθνική πολιτική είχε γίνει ξανά βαρετή. Ένας αξιοπρεπής αν και χωρίς έμπνευση πρώην ποδοσφαιρικός ήρωας στον Τζέραλντ Φορντ έθεσε υποψηφιότητα για επανεκλογή εναντίον του Τζίμι Κάρτερ. Ένας διαταραγμένος ένοπλος προσπάθησε να πυροβολήσει τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1981, αλλά όχι για πολιτικούς λόγους.
Το μάθημα είναι ότι η αμερικανική Δημοκρατία έχει αποδειχθεί ανθεκτική. Στην τρέχουσα έντονη εποχή μας, είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι οι ΗΠΑ βίωσαν έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στο έδαφός τους, ακολουθούμενο από μια συγκλονιστική προεδρική δολοφονία, αλλά μέσα σε μια γενιά είχε αναδυθεί σε μια χρυσή εποχή, και έγινε η πιο σημαντική οικονομική δύναμη στον κόσμο στάδιο. Αν το παρελθόν είναι είναι οδηγός, η απόπειρα δολοφονίας του Σαββάτου κατά του Ντόναλντ Τραμπ θα προκαλέσει σοκ για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, επιτρέποντας σε φωνές λογικής να επιβληθούν εκ νέου.
Αλλά πολλά από όσα συνέβησαν στις ΗΠΑ από τότε που εμφανίστηκε ο Τραμπ στην πολιτική σκηνή ήταν τόσο πρωτόγνωρα που ακόμη και τα μαθήματα της αμερικανικής ιστορίας μπορεί να μην παρέχουν πλέον έναν αξιόπιστο οδηγό. Ας ελπίσουμε ότι οι φωνές της αμερικανικής μετριοπάθειας, οι οποίες παρασύρθηκαν από ακρότητες και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος, θα τη χρησιμοποιήσουν ως μια στιγμή για να βγουν από την αρένα. Το μέλλον της χώρας μπορεί να βασίζεται σε αυτό.
FT.COM/Peter Spiegel
«The New Daily Mail»
Newsroom
