Ο μεγάλος θυμός

Οι αγρότες αποφάσισαν να παραμείνουν στα μπλόκα. Ομόφωνα μάλιστα δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, στην πανελλαδική τους συγκέντρωση στη Νίκαια έκαναν λόγο για «προσχηματικό διάλογο» από την πλευρά της Κυβέρνησης. Και ετοιμάζονται αύριο, ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού, για νέες δυναμικές κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις.

«Διάλογος δεν γίνεται με τελεσίγραφα» ήταν η απάντηση του Πρωθυπουργού, που φυσικά δεν θέλει να δείξει σημάδια αδυναμίας ή υποχώρησης. Το ρήγμα είναι αδύνατο να γεφυρωθεί. Όσο και αν η Κυβέρνηση ελπίζει πως εν όψει των Χριστουγέννων οι αγρότες θα αποσυρθούν από τα μπλόκα. Η «πυριτιδαποθήκη» είναι γεμάτη, πλέον, με κοινωνικά εύφλεκτο υλικό. Ακόμη κι αν οι αγρότες κουραστούν και επιστρέψουν στα χωράφια τους, τίποτα δεν προμηνύει επιστροφή στο «business as usual» στις σχέσεις με την Κυβέρνηση. Τα μπλόκα περιβάλλονται άλλωστε με την αλληλεγγύη της κοινωνίας, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Η κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της είναι θυμωμένη, βλέποντας τη διαφθορά να αποτελεί συστημικό στοιχείο στην άσκηση της εξουσίας. Μια ολόκληρη χώρα στέκεται στην άκρη του κενού, σαν να την έχει πιάσει ίλιγγος. Η «βουτιά στο μέλι» των παράνομων επιδοτήσεων ήρθε να προστεθεί στην προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, στο σκάνδαλο των υποκλοπών, στην ακρίβεια, στην αβεβαιότητα πολλών νοικοκυριών και επιχειρήσεων για το αύριο. Γινόμαστε μάρτυρες μιας συνολικής κατάρρευσης του συστήματος που οικοδομήθηκε μετά τη Μεταπολίτευση.

Την «καμπάνα» χτύπησαν δυνατά την περασμένη Δευτέρα στο Καπνεργοστάσιο ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο πρώην Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος: Έχει διαρραγεί το κοινωνικό συμβόλαιο και εκλείπει η ελάχιστη κοινωνική συναίνεση που νομιμοποιεί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Και αυτό δεν αντιμετωπίζεται με μερεμέτια. Το αίσθημα του θυμού διατρέχει, άλλωστε, την κοινωνία. Ένας θυμός άλλοτε εκπεφρασμένος σε οργή, όπως των αγροτών, άλλοτε συγκρατημένος, όταν ο μισθός ή η σύνταξη δεν φτάνουν για να βγει ο μήνας. Ένας θυμός καταπιεσμένος από τον φόβο και μεταμφιεσμένος σε αδιαφορία για τα κοινά.

Όλες αυτές οι μορφές θυμού έχουν κάτι κοινό: Προηγούνται της έκρηξης. Κι όταν αυτή έρθει, δεν θα κάνει διάκριση μεταξύ ενόχων και αθώων. Το 2025 που φεύγει σε λίγες μέρες θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η χρονιά του μεγάλου θυμού. ‘Η και το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου», όπως έγραφε πριν από τέσσερις αιώνες ο ελληνολάτρης Άγγλος ποιητής Τζον Ντράιντεν.

naftemporiki.gr

«The New Daily Mail» 

Newsroom