Αυτή είναι η φωνή της «Γενιάς Ζ», των παιδιών μας που γεννήθηκαν μεταξύ 1996 και 2010. Τα στοιχεία προέκυψαν από την έρευνα «Νέοι και Εργασία 2025», που διενεργήθηκε από το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ, για τα Ελληνόπουλα έως 29 ετών. Μια γενιά που δεν γνώρισε τον κόσμο πριν το Διαδίκτυο, αλλά ίσως είναι η πιο μορφωμένη και πιο επισφαλής, που ζει και εργάζεται σε καθεστώς χαμηλών προσδοκιών. Μια γενιά που έχει κουραστεί από τις Κυβερνήσεις που δεν την ακούν. Ή κάνουν δήθεν, πως την ακούν!
Χωρίς σύνορα
Και δεν είναι φυσικά, μόνο ελληνικό φαινόμενο. Αυτό το κύμα δυσαρέσκειας μεταξύ των νέων αυτών, δεν γνωρίζει σύνορα. Η Γενιά Ζ έχει αφυπνιστεί στην Αμερική, την Ασία και την Αφρική. Τον Οκτώβριο, ο Πρόεδρος της Μαδαγασκάρης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εξουσία και τη χώρα μετά από εβδομάδες διαδηλώσεων με επικεφαλής νέους διαδηλωτές που αυτοαποκαλούνταν «Γενιά Ζ Μαδαγασκάρη». Στο Μαρόκο, μια συλλογικότητα χωρίς ηγέτες που ονομάζεται «Gen Z 212», από τον τηλεφωνικό κωδικό της χώρας, βγήκε στους δρόμους για να απαιτήσει καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες. Στο Νεπάλ, οι εξεγέρσεις της «Γενιάς Ζ» κορυφώθηκαν με την παραίτηση του Πρωθυπουργού τον Σεπτέμβριο. Οι νέοι και οι νέες εμπνεύστηκαν από τις επιτυχημένες εξεγέρσεις στη Σρι Λάνκα το 2022 και στο Μπαγκλαντές το 2024, οι οποίες οδήγησαν στην ανατροπή των αντίστοιχων κυβερνήσεών τους. Αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εκλογή του 34χρονου Μαμντάνι, ως Δημάρχου της Νέας Υόρκης, αποτέλεσε άλλωστε σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της κινητοποίησης της «Generation Z». Ενδεχομένως, μόνο η ευρωπαϊκή ήπειρος, προς το παρόν, φαίνεται να παραμένει στο περιθώριο αυτού του παγκόσμιου κοινωνικού κινήματος.
Αν και υπάρχουν διαφορές από χώρα σε χώρα, η Γενιά Ζ καταγγέλλει τη διαφθορά, τον νεποτισμό, τις ελλείψεις των Δημόσιων υπηρεσιών, την κοινωνική αδικία και την ανασφάλεια. Λαχταρούν να ακουστούν. Απαιτούν δικαιώματα. Αντιμετωπίζουν σε πολλές περιπτώσεις, βίαιη καταστολή. Στην Ελλάδα, χαρακτηριστικά, η εμπιστοσύνη των νέων στους κρατικούς θεσμούς προστασίας είναι μόλις στο 15%. Στη συντριπτική πλειοψηφία τάσσονται μάλιστα υπέρ της συλλογικής δράσης, σχεδόν το 70% δηλώνει ότι θα συμμετείχε σε απεργία αν θεωρούσε δίκαιο το αίτημα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Προϊόν της εποχής
Σε κάθε περίπτωση, η Γενιά Ζ είναι προϊόν της εποχής της. Αισθανόμενοι άνετα στην ψηφιακή κουλτούρα, οι νέοι κι οι νέες χρησιμοποιούν την Τεχνητή Νοημοσύνη με μια δόση χιούμορ και «οργανώνονται» μέσω των κοινωνικών δικτύων. Το «κίνημα» της «Ζ» μπορεί να είναι γενεαλογικό, αλλά δεν είναι πόλεμος μιας γενιάς εναντίον μιας άλλης. Φυσικά, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η Γενιά Ζ θα διαρκέσει ή ότι θα έχει συνεχή αντίκτυπο παγκοσμίως. Η καταστολή είναι πάντα μια πιθανότητα. Η Γενιά Ζ θα μπορούσε να διαλυθεί, να μπει στο «σύστημα» ή και να εκφυλιστεί. Σε πολλές χώρες, που η Γενιά Ζ έχει εξεγερθεί, βλέπουμε ότι συχνά είναι γεμάτη θυμό και οργή. Ελλείψει μάλιστα πολιτικής διεξόδου, οι υπερβολές είναι συχνές.
Ο Σαμ Νάντελ, Διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Αλλαγής στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξηγεί: «Αυτό που ενώνει αυτές τις διαμαρτυρίες με επικεφαλής τους νέους είναι η κοινή αντίληψη ότι τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα δεν είναι ευαίσθητα στις ανησυχίες της γενιάς τους, είτε πρόκειται για διαφθορά, κλιματική αλλαγή είτε για οικονομική ανισότητα. Ως εκ τούτου, η διαμαρτυρία γίνεται η λογική διέξοδος όταν τα θεσμικά κανάλια αισθάνονται μπλοκαρισμένα». Αλλά όπως και στον Μάη του ’68, αξίζει να δούμε τις καλύτερες πτυχές αυτής της Γενιάς Ζ: Το υψηλό επίπεδο οράματος, την ικανότητά της για πολιτιστική καινοτομία. Αλλά και να κινητοποιείται για τα θεμελιώδη δικαιώματα.
naftemporiki.gr
«The New Daily Mail»
Newsroom
