«Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!» Χωρίς να προηγηθεί ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών. Ούτε καν μια διαβούλευση. Ο λόγος φυσικά για τον «ξαφνικό θάνατο» 204 υποκαταστημάτων των δημοσίων ΕΛΤΑ σε όλη τη χώρα.
Και αφού ξεσηκώθηκε όλος ο κόσμος, μαζί και κυβερνητικοί Bουλευτές, και σύσσωμη η ύπαιθρος, όπου τα καταστήματα των ΕΛΤΑ είναι η μοναδική Δημόσια υπηρεσία σε πολλές περιοχές, η Διοίκηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων έκανε προσωρινά την ανάγκη φιλοτιμία. Ανέστειλε τη λειτουργία μόνο των καταστημάτων στα αστικά κέντρα, ενώ για τα υπόλοιπα θα δοθεί τρίμηνη παράταση «ώστε να υπάρξει ο χρόνος να εξηγηθεί η αναγκαιότητα των παρεμβάσεων».
Αλήθεια, η Κυβέρνηση δεν το γνώριζε; Και τι θα αλλάξει σε τρεις μήνες; Η επικοινωνιακή διαχείριση ίσως, για να καταπιεί το χάπι πιο εύκολα η κοινωνία. Ερασιτεχνισμοί θα πείτε, αν το πράγμα δεν ήταν πολύ πιο σοβαρό. Δείχνει πως όλα μπορούν να θυσιαστούν στην «οικονομική ζυγαριά». Στο ζύγι κέρδους/ζημίας. Όσο για την κοινωνία; Ποιος νοιάζεται;
Αποφασίζουμε και διατάζουμε στο πόδι, με την επίκληση του επείγοντος, για παράδειγμα, για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία. Ωστόσο, το πρόβλημα είχε διαπιστωθεί πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια. Και κάθε χρόνο γίνονταν εξαγγελίες για την αντιμετώπισή του. Πέρυσι τον Ιούλιο, ο Πρωθυπουργός υποσχόταν «σύντομα εξαγγελίες και διαρθρωτικές παρεμβάσεις στη διαχείριση και της ύδρευσης και της άρδευσης». Χρειάστηκε να περάσουν όμως 16 μήνες για να εξαγγελθούν. Από λόγια χορτάσαμε, να δούμε τώρα τα έργα, τα οποία θα γίνουν με απευθείας αναθέσεις, φυσικά. Και αυξήσεις στα τιμολόγια του νερού.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν η εξουσία εξαντλείται στη ρητορική; Όταν με την επικοινωνία προβάλλει το «ψευδές», σιωπά για ό,τι είναι αλήθεια και δεν κάνει ό,τι έχει υποσχεθεί; Τότε, «κάθε είδους καταχρήσεις γίνονται πιθανές», όπως γράφει ο Γάλλος συγγραφέας Κλεμάν Βικτόροβιτς στο μπεστ σέλερ βιβλίο με τίτλο «Λογοκρατία» (Logocratie), που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες στο Παρίσι.
«Λογοκρατία είναι η τέχνη του να φοράς μεγάλα παπούτσια για να κάνεις μικρά βήματα», λέει ο Γάλλος συγγραφέας. «Μια πραγματική ασθένεια της Δημοκρατίας». «Μια πρακτική εξουσίας κατά την οποία ο λαός εμποδίζεται να διαμορφώνει τη δική του κρίση». Η Δημοκρατία δεν είναι όμως, απλώς, ένα σύνολο διαδικασιών, είναι η ηθική της αλήθειας. Ενώ στη «λογοκρατία» οι λέξεις παύουν να είναι όργανα διαβούλευσης για καλύτερη απόφαση. Γίνονται, δυστυχώς, όπλα κυριαρχίας.
naftemporiki.gr
«The New Daily Mail»
Newsroom
