Παρά την παντελή έλλειψη γνώσεων για το Ιράν, ο Κρουζ υποστηρίζει σθεναρά την «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη. Οι Αγιατολάχ, είπε, είναι οι κακοί, οι μεγαλύτεροι χορηγοί της τρομοκρατίας στον κόσμο, αυτό φτάνει. Ο Κρουζ δήλωσε επίσης ότι προσωπικά θα υποστηρίζει πάντα το Ισραήλ για θρησκευτικούς λόγους. «Η Βίβλος αναφέρει: Όποιος ευλογήσει το Ισραήλ θα ευλογηθεί και όποιος καταραστεί το Ισραήλ θα καταραστεί και ο ίδιος». Όταν ο δημοσιογράφος ρώτησε αν ο Θεός εννοούσε την σημερινή Κυβέρνηση του Ισραήλ, ο νεοσυντηρητικός Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής απάντησε ότι «ο Θεός εννοεί το έθνος του Ισραήλ. Αυτό υπάρχει εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια, με κάποιες διακοπές».
Όταν ο Κρουζ ρωτήθηκε επίσης τι θα συνέβαινε μετά από μια ανατροπή του θεοκρατικού καθεστώτος στην Τεχεράνη και, αν για παράδειγμα, έπαιρναν την εξουσία πρώην τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, όπως στη Συρία, ο Κρουζ δεν φάνηκε να νοιάζεται και πολύ: «Πρέπει να περιμένουμε και να δούμε τι θα κάνει ο ''ISIS'' μόλις κυβερνήσει, όχι βιαστικά συμπεράσματα, παρακαλώ!»
Η συνέντευξη ρίχνει φως στο πνευματικό επίπεδο με το οποίο κάποιοι σημαντικοί παράγοντες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ασκούν εξωτερική πολιτική. Ο Τεντ Κρουζ δεν είναι ένας απλός Γερουσιαστής. Μαζί με τον Λίντσεϊ Γκράχαμ από τη Βόρεια Καρολίνα, εκπροσωπεί τα συμφέροντα των λεγόμενων νεοσυντηρητικών, του λόμπι που στοχεύει να διασφαλίσει ότι οι πόλεμοι και οι βίαιες στρατιωτικές επεμβάσεις, είναι το προτιμώμενο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Μόνο που η πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα όπου οι δυτικές στρατιωτικές ενέργειες έχουν οδηγήσει σε εξαιρετικά ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Λίγοι θα δικαιολογούσαν αναδρομικά σήμερα, την εισβολή στο Ιράκ το 2003 ή την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011, που είναι ένα χαοτικό Κράτος από την πτώση του Καντάφι. Το Ιράκ βρίσκεται επίσης σε κατάσταση χάους, και κάποιοι ηγέτες του έχουν μάλιστα συμμαχήσει με το πρώην άσπονδο εχθρό, το Ιράν. Η Συρία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη, καθένα από τα οποία κυβερνάται από το Ισραήλ, την Τουρκία και τους Ισλαμιστές, «πρώην» τρομοκράτες.
Αλλαγή καθεστώτων
Σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις «αλλαγής καθεστώτος» των τελευταίων ετών έχουν οδηγήσει σε αστάθεια και διάλυση μεγάλων Κρατών σε μικρότερες οντότητες. Ουδείς γνωρίζει αν η αλλαγή καθεστώτος μπορεί να πετύχει στο Ιράν ή ποιο καθεστώς θα κυβερνήσει τελικά τα 90 εκατομμύρια μιας χώρας, που αποτελείται από 4 εθνότητες. Η συνειδητοποίηση ότι οι βίαιες, εξωτερικά υποκινούμενες, «αλλαγές καθεστώτος» όχι μόνο είναι ασυμβίβαστες με το Διεθνές Δίκαιο, αλλά ούτε επιφέρουν σταθερότητα, δεν φαίνεται όμως να παίζει σημαντικό ρόλο στην ειλημμένη απόφαση του ισραηλινού Πρωθυπουργού Νετανιάχου.
Ο Τραμπ ίσως να τα ζυγίζει όλα αυτά. Γι’ αυτό και ανέβαλε για δύο εβδομάδες την απόφαση για την άμεση εμπλοκή στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν. Πολλοί συνεργάτες του ελπίζουν ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν θα «γοητευθεί» τελικά από την επιθυμία για μια «εύκολη» νίκη, αποδεχόμενος τη λογική Νετανιάχου για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά: Η άποψη που διατύπωσε ο Αμερικανός Υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ: «Μην πιστεύετε τίποτα που διαβάζετε στα βιβλία, εκτός από τη Βίβλο!»
naftemporiki.gr
«The New Daily Mail»
Newsroom
