Οι τελευταίοι 48 Ισραηλινοί όμηροι, οι περισσότεροι νεκροί, καθώς μόνο 20 είναι ζωντανοί, θα αφεθούν ως τη Δευτέρα, ελεύθεροι με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση περίπου 2.000 Παλαιστινίων κρατουμένων. Η πρώτη φάση περιλαμβάνει μια μικρή «τεχνική» αποχώρηση ισραηλινών στρατευμάτων για να καταστεί δυνατή η εφαρμογή της ανταλλαγής ομήρων, αλλά και η απρόσκοπτη είσοδος ανθρωπιστικής βοήθειας. Ωστόσο, παρά τον λευκό καπνό, τα μαύρα σύννεφα δεν έχουν φύγει. Σε αυτή τη χιονοστιβάδα ελπίδων, υπάρχει ακόμη μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που δυστυχώς δεν έχει αλλάξει καθόλου: Δεκάδες αθώοι Παλαιστίνιοι πολίτες πεθαίνουν ακόμη, καθημερινά, λόγω των ενεργειών του ισραηλινού Στρατού υπό τις εντολές του Πρωθυπουργού Νετανιάχου. Ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων στη Γάζα έφτασε τους 67.183 και τους 169.841 οι τραυματίες. Και αν η συλλογική τιμωρία που επιβλήθηκε στον παλαιστινιακό άμαχο πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας ήταν και είναι εντελώς απάνθρωπη, είναι ακόμη πιο φρικιαστικό να σκοτώνονται ακόμη αθώοι που δεν είχαν καμία σχέση με την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023.
Ανακούφιση και αγκάθια
Αν και όλη η ανθρωπότητα, και κυρίως οι άμαχοι Παλαιστίνιοι, ανάσαναν με ανακούφιση για την για τον τερματισμό της φρίκης του πολέμου, τα αγκάθια φυσικά δεν λείπουν. Ο οδικός χάρτης του ειρηνευτικού σχεδίου περιλαμβάνει πολλά παράλογα σημεία, όπως η εγκαθίδρυση στη Γάζα ενός είδους προτεκτοράτου υπό την προεδρία του Τραμπ και του Τόνι Μπλερ. Ο διάβολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες. Και στη Μέση Ανατολή, αυτές οι «λεπτομέρειες» είναι μακροπρόθεσμα, συχνά πιο εκρηκτικές από τις βόμβες. Η Χαμάς λέει ότι δέχεται τον αφοπλισμό αλλά απορρίπτει τη δυτική εποπτεία στην μεταπολεμική περίοδο, ενώ οι αραβικές μοναρχίες του Κόλπου αγωνίζονται να διατηρήσουν τον έλεγχο. Και ο Τόνι Μπλερ οποίος θα πρέπει να έχει τον πιο σημαντικό ρόλο στην διακυβέρνηση της Γάζας μετά τον πόλεμο, είναι μισητός σε όλη τη Μέση Ανατολή, λόγω του άσχημου ρόλου που έπαιξε στο Ιράκ.
Και η «Ριβιέρα»;
Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πτυχές του σχεδίου Τραμπ είναι η μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας, σε «Ριβιέρα» της Μέσης Ανατολής. Σε μια ειδική οικονομική ζώνη που θα διαχειρίζονται και θα χρηματοδοτούν οι αραβικές χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν τις μοναρχίες του Κόλπου να παράσχουν τα χρήματα, με την υπόσχεση του δικαιώματος παραμονής στους Παλαιστίνιους κατοίκους. Στην πράξη δηλαδή, η Γάζα θα γίνει ένα τεράστιο αραβικό εργοτάξιο, όχι μια περιοχή που θα ελέγχεται από το Ισραήλ.
Σε κάθε περίπτωση, αρέσει δεν αρέσει, η συμφωνία είναι αποτέλεσμα κυρίως του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Αμερικανός Πρόεδρος φιλοδοξεί να πετύχει κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ: Την ειρήνη μεταξύ του Ισραήλ και του αραβικού κόσμου, υπό την αμερικανική σημαία. Είναι ένας στόχος που υποσχέθηκε στην πρώτη του θητεία και τώρα, με την επανεκλογή του, αποκτά συμβολικό χαρακτήρα. Η αποτυχία των σχεδίων του στην Ουκρανία τον έχει αποδυναμώσει διεθνώς, και τώρα η Μέση Ανατολή, προσφέρει στον Τραμπ μια πιο διαχειρίσιμη σκηνή. Το θέμα είναι ότι έχει πλέον συσσωρευθεί πολύ μίσος στην περιοχή ανάμεσα στους δύο λαούς, και θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να σβήσει. Αν θα σβήσει ποτέ, καθώς έχουν περιοριστεί δραματικά και οι ελπίδες δημιουργίας ενός βιώσιμου Παλαιστινιακού Κράτους. Η Γάζα είναι κατεστραμμένη και στη Δυτική Όχθη οι εξτρεμιστές έποικοι επεκτείνουν συνεχώς τις θέσεις τους, μέρα με τη μέρα. Αυτό που έχει αναγνωριστεί από 156 χώρες, δυστυχώς δεν είναι Κράτος, αλλά μια ιδέα.
naftemporiki.gr
Σχετικά Θέματα:
«The New Daily Mail»
Newsroom
