Ο Economist αναφέρει πως εκατομμύρια Αμερικανοί θα ψηφίσουν τον Τραμπ την ερχόμενη εβδομάδα εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες: Κάποιοι το αντιλαμβάνονται ως ψήφο διαμαρτυρίας, άλλοι ως αντίδραση στην «κομμουνιστικοποίηση» των ΗΠΑ από την «μαρξίστρια» Χάρις και άλλοι εκτιμούν πως αντιλαμβάνονται την επιστροφή του Τραμπ ως ένα αποδεκτό ρίσκο.
Ο Economist εστιάζει σε αυτήν την τελευταία ομάδα ψηφοφόρων, που όπως αναφέρει συμπεριλαμβάνονται πολλοί αναγνώστες του. «Μπορεί να μη βλέπουν στον Τραμπ κάποιο πρότυπο, αλλά πιθανότατα πιστεύουν ότι ως Πρόεδρος έκανε περισσότερα θετικά παρά αρνητικά. Μπορεί επίσης να πιστεύουν πως όλο αυτά που λέγονται εναντίον είναι υπερβολικά. Στη σκέψη τους κυριαρχεί η αντίληψη πως τα χειρότερα ένστικτα του Τραμπ θα περιοριστούν από τους συνεργάτες του, το σύστημα των ΗΠΑ, το Κογκρέσο και τη Δικαιοσύνη». «Αυτή είναι εκτίμηση είναι απερίσκεπτη» σημειώνει ο Economist, υπογραμμίζοντας πως με την επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία οι Αμερικανοί θα θέσουν σε κίνδυνο την οικονομία, το Κράτος Δικαίου και τη διεθνή ειρήνη.
«Οι χειρότεροι φόβοι το 2016 δεν επιβεβαιώθηκαν, αλλά...»
Πράγματι, παραδέχεται ο Economist, «οι χειρότεροι φόβοι για την πρώτη θητεία του Τραμπ δεν επαληθεύτηκαν, στο εσωτερικό μείωσε τους φόρους, η αμερικανική οικονομία αναπτύχθηκε, συνέβαλε στη χρηματοδότηση των εμβολίων για τον ιό covid-19, ακόμη και αν αρνήθηκε να παροτρύνει τους Αμερικανούς να εμβολιαστούν».
«Στο εξωτερικό πρόβαλε δύναμη, μετατοπίζοντας τη συναίνεση προς μια συγκρουσιακή στάση απέναντι στην Κίνα που αμφισβητεί την παγκόσμια τάξη, ενώ βοήθησε στη διαμεσολάβηση για τη σύναψη των Συμφωνιών του Αβραάμ, οι οποίες επισημοποίησαν τις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων γειτόνων του, μια ειρήνη που έχει επιβιώσει μέχρι στιγμής από έναν περιφερειακό πόλεμο. Ακόμα, παρακίνησε ορισμένους από τους συμμάχους της Αμερικής να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες». «Ακόμα και όταν ο κ. Τραμπ συμπεριφέρθηκε απαίσια, υποδαυλίζοντας μια επίθεση στο Καπιτώλιο για να προσπαθήσει να σταματήσει τη μεταβίβαση της εξουσίας στις 6 Ιανουαρίου 2021, οι θεσμοί της Αμερικής κράτησαν γερά», επισημαίνει.
Ωστόσο, συνεχίζει ο Economist, σήμερα οι κίνδυνοι είναι σοβαρότεροι γιατί οι πολιτικές του Τραμπ είναι πιο ακραίες, η διεθνής κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη και οι σημερινοί συνεργάτες του δεν είναι στο πλευρό του για να τον συγκρατήσουν, όπως συνέβαινε παλιότερα. «Το κόμμα που κάποτε μπορεί να τον συγκρατούσε, τώρα συσπειρώνεται με εκδηλώσεις λατρείας γύρω από το πρόσωπό του. Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποδυναμώσει τους ελέγχους των Προέδρων με την απόφαση ότι δεν μπορούν να διωχθούν για επίσημες πράξεις», αναφέρει και συμπληρώνει επίσης ότι ο Τραμπ έχει αποδείξει την περιφρόνησή του για το Σύνταγμα, έχει χαρακτηριστεί «φασίστας» από ανθρώπους που είχαν συνεργαστεί μαζί του και είναι σταθερά διχαστικός.
«Ο κ. Τραμπ τάσσεται υπέρ της επιβολής δασμών 20% σε όλες τις εισαγωγές και έχει μιλήσει για την επιβολή δασμών πάνω από 200% ή και 500% στα αυτοκίνητα από το Μεξικό. Προτείνει την απέλαση εκατομμυρίων παράτυπων μεταναστών, πολλοί από τους οποίους εργάζονται εδώ και έχουν παιδιά που έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ», αναφέρει μεταξύ άλλων και προσθέτει: «Θα επεκτείνει τις φοροελαφρύνσεις, παρότι το δημοσιονομικό έλλειμμα βρίσκεται σε επίπεδα που συνήθως παρατηρούνται μόνο κατά τη διάρκεια πολέμου ή ύφεσης, γεγονός που υποδηλώνει μια επιδεικτική αδιαφορία για τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση. Αυτές οι πολιτικές θα είναι πληθωριστικές, δημιουργώντας ενδεχομένως σύγκρουση με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Θα υπήρχε ο κίνδυνος να πυροδοτήσουν έναν εμπορικό πόλεμο που τελικά θα εξαθλίωνε την Αμερική. Ο συνδυασμός πληθωρισμού, ανεξέλεγκτων ελλειμμάτων και θεσμικής αποσύνθεσης θα έφερνε μπροστά την ημέρα που οι ξένοι θα ανησυχούσαν για το αν θα δανείζουν απεριόριστα χρήματα στο αμερικανικό Δημόσιο».
Και συνεχίζει ο Economist: «Μερικές φορές φαίνεται ότι ο κ. Τραμπ θέλει να επιστρέψει στον 19ο αιώνα, χρησιμοποιώντας δασμούς και φοροαπαλλαγές για να ανταμείψει τους φίλους του και να τιμωρήσει τους εχθρούς του, καθώς και για να χρηματοδοτήσει το Κράτος και να ελαχιστοποιήσει τα εμπορικά ελλείμματα. Η πολιτική αυτή θα μπορούσε ακόμη να καταστρέψει τα θεμέλια της ευημερίας της Αμερικής».
Επίσης σχετικά με τους δύο πολέμους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, ο Economist αναφέρει πως εάν ο Τραμπ κερδίσει τις εκλογές θα ανέλθει στην εξουσία σε μια περίοδο που οι δύο συγκρούσεις θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των ΗΠΑ. Στην Ουκρανία η Ρωσία έχει το πάνω χέρι, θέτοντας τον Πούτιν σε θέση να απειλήσει με περαιτέρω επιθετικότητα στην Ευρώπη. Στη Μέση Ανατολή ένας περιφερειακός πόλεμος που σέρνεται προς το Ιράν θα μπορούσε ακόμη να τραβήξει και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Οι επιπόλαιες υποσχέσεις του ότι θα φέρει την ειρήνη στην Ουκρανία σε μια μέρα και η ανοιχτή ενθάρρυνση των επιθέσεων του Ισραήλ δεν είναι καθησυχαστικές. Ακόμη χειρότερα είναι η περιφρόνησή του για τις συμμαχίες. Αν και αυτές αποτελούν τη μεγαλύτερη γεωπολιτική δύναμη της Αμερικής, ο κ. Τραμπ τις βλέπει ως απάτες που αφήνουν αδύναμες χώρες να ξεζουμίζουν τη στρατιωτική της ισχύ», τονίζει ο Economist.
Ο Economist σημειώνει ότι η Κάμαλα Χάρις δεν είναι η ιδανική υποψήφια Πρόεδρος, «αλλά αντιπροσωπεύει τη σταθερότητα... Φαίνεται αναποφάσιστη και αβέβαιη, αλλά έχει εγκαταλείψει τις πιο αριστερές ιδέες των Δημοκρατικών και κάνει εκστρατεία κοντά στο κέντρο».
«Ορισμένες από τις πολιτικές της είναι χειρότερες από αυτές του αντιπάλου της, για παράδειγμα η προτίμησή της για τη ρύθμιση και την περαιτέρω φορολόγηση της δημιουργίας πλούτου. Κάποιες είναι απλώς λιγότερο κακές, για παράδειγμα στο εμπόριο και το έλλειμμα. Ορισμένες όμως, για το κλίμα και τις αμβλώσεις, είναι σαφώς καλύτερες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η κυρία Χάρις θα είναι μια Πρόεδρος σταρ, αν και οι άνθρωποι μπορούν να εκπλήξουν. Αλλά δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι θα επιφέρει καταστροφή».
ΑΜΠΕ
«The New Daily Mail»
Newsroom
