Σκοταδιστικές αντιλήψεις είναι πάντα πολύ χρήσιμες για να ελέγχεις τις γυναίκες και γενικότερα τη μάζα. Έτσι αντί να συζητούν για τη δημόσια υγεία ή τα εργασιακά, στις ΗΠΑ κάποιοι στρέφουν τη δημόσια αντιπαράθεση συστηματικά στις αμβλώσεις, και ας είναι νόμιμες παρά τις προσπάθειες ακραίων κύκλων. Όμως το γεγονός ότι ο Τραμπ εξελέγη Πρόεδρος της μεγαλύτερης υπερδύναμης, άνοιξε την όρεξη σε διάφορους εγχώριους μιμητές του.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης Βορίδης και ο Θάνος Πλεύρης, όταν μετακόμισαν επί Σαμαρά στη Ν.Δ. από το ΛΑ.ΟΣ., εξαρχής εξέφραζαν την άποψη ότι η ιστορική κεντροδεξιά παράταξη της χώρας πρέπει να γίνει Tea Party: Ακραία (νεο)φιλελεύθερη στα οικονομικά, ακραία συντηρητική στα κοινωνικά. Και προς τα εκεί προσπαθούν να τραβήξουν τη Ν.Δ. σταθερά έκτοτε, νομίζοντας πως επειδή έχουν μία φωνασκούσα μειοψηφία έχουν και την πλειοψηφία της κοινωνίας.
Ο πρώτος εξ αυτών, με πασιφανή προσωπική καθαρά ατζέντα, το τελευταίο διάστημα «χτύπησε» ξανά δις: Αφενός εγκωμίασε χυδαίο και γεμάτο fake news πρωτοσέλιδο κατά των αμβλώσεων. Αφετέρου την ώρα που πνίγονταν άνθρωποι στους Παξούς ειρωνευόταν και φωνασκούσε περί «αλλοίωσης της χώρας». Είναι ξεκάθαρο τι ονειρεύεται ο Άδωνις. Τα όνειρα του βέβαια μάλλον θα παραμείνουν «όνειρα θερινής νυκτός». Αλλά πρώτα θα έχει κάνει μεγάλη ζημιά στην κεντροδεξιά παράταξη και στην κοινωνία. Ήδη η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους δηλητηριώδεις καρπούς άλλων παιχνιδιών αυτής της συνομοταξίας, που χαϊδολογούσε τις ρατσιστικές εκδηλώσεις ακροδεξιών, οι οποίοι τώρα προπηλακίζουν Υπουργούς για το προσφυγικό.
Ευτυχώς ο Υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής έσωσε τη φιλελεύθερη τιμή της κυβέρνησης και της Ν.Δ. Εξάλλου είναι βαθιά νυχτωμένος όποιος νομίζει ότι ο μέσος δεξιός και η μέση δεξιά συμφωνούν με μεσαιωνικά ουρλιαχτά για τις αμβλώσεις. Υποτίθεται εξάλλου ότι ένα από τα πλεονεκτήματα της αστικής Δημοκρατίας είναι η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων. Αντίθετα αυτοί που δεν αναγνώριζαν το δικαίωμα της γυναίκας να ορίζει το σώμα της και να επιλέγει να μην κάνει παιδιά, ήταν οι ναζί: Ο Χίτλερ ήθελε όλες τις Γερμανίδες συζύγους και νοικοκυρές, να μην εργάζονται, έτσι άλλωστε «έλυσε» δήθεν το πρόβλημα της ανεργίας και, να γεννοβολάν παιδιά για το καθεστώς. Οι εκτρώσεις απαγορεύονταν, αν και φυσικά οι ναζί αξιωματούχοι φρόντιζαν παρανόμως να διακόπτουν τις εγκυμοσύνες οι ερωμένες τους...
Είναι επίσης αφελής όποιος στη Ν.Δ. διανοηθεί να αφήσει όλο το χώρο του κέντρου στο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλήθεια, ποιος χρηματοδοτεί όμως, εκτός από την Εκκλησία, τις εκστρατείες αυτές που ξαφνικά θέλουν να ανοίξουν συζήτηση για ένα θέμα λυμένο στην Ελλάδα από το 1986; Ποιοί είναι που ανακινούν ένα θέμα λήξαν εδώ και δεκαετίες; Και με ποιες πολιτικές σκοπιμότητες; Ποιος επιδιώκει μια αλλαγή ατζέντας; Και τι ακριβώς δεν θέλουν να συζητάμε; Τέλος, πόσο διαφανής είναι η χρηματοδότηση τέτοιων οργανώσεων;
Τόλμησαν μάλιστα ορισμένοι να μιλήσουν για «ελεύθερη έκφραση» μετά την απόφαση του Υπουργείου να κατέβουν οι αφίσες. Με την ίδια λογική, αύριο μπορεί να αποφασίσει κάποιος να βάλει διαφήμιση στο Μετρό υπέρ της δουλείας; Δεν είναι «ελεύθερη έκφραση» η ρητορική καταπάτησης δικαιωμάτων. Και το αυτονόητο δικαίωμα της κάθε γυναίκας να ορίζει το σώμα της, δεν τίθεται προς συζήτηση, ό,τι και να επιθυμούν οι φανατικοί. Δεν υπάρχει άλλη άποψη όταν μιλάμε για δικαιώματα. Όποιος εξάλλου θέλει όντως να κάνει κάτι για την υπογεννητικότητα, δε βάζει αφίσες με ψέματα που στόχο έχουν να δημιουργήσουν ενοχές στις γυναίκες, πάντα στις γυναίκες!
Όποιος θέλει όντως να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα μεριμνά για την έμπρακτη ενίσχυση των νέων ζευγαριών, την τιμωρία των εργοδοτών που δεν θέλουν να προσλάβουν γυναίκες μήπως γεννήσουν και πάρουν άδεια εγκυμοσύνης, μεριμνά για την αλλαγή ριζωμένων προκαταλήψεων που έχουν ως αποτέλεσμα η γυναίκα να φορτώνεται το κύριο βάρος της ανατροφής των παιδιών. Όποιος θέλει όντως να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα φροντίζει ώστε οι εργαζόμενοι γονείς να έχουν και λίγο χρόνο για να κάνουν και να μεγαλώσουν παιδιά, αλλά και να έχουν και λεφτά για να τα ταΐσουν.
Όποιος θέλει όντως να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα, ενισχύει τα ζευγάρια που επιθυμούν παιδί και αναγκάζονται να καταφύγουν στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Και τα οποία δεν μπορούν ούτε καν να περάσουν ως ιατρικά έξοδα τις αποδείξεις από τεχνητή γονιμοποίηση. Όποιος δεν κάνει κάτι από όλα αυτά αλλά μόνο σκούζει "φόνος", εκτός του ότι θεωρεί τα αυγά κοτόπουλα αφού θεωρεί μία μάζα κυττάρων παιδί, απλά πετάει τη μπάλα στην εξέδρα για όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα και βασικά θέλει να ελέγχει τις γυναίκες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όσοι κρύβονται πίσω από ή στηρίζουν καμπάνιες σκοταδισμού και εκφοβισμού, τάσσονται κατά της υποχρεωτικής σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, η οποία είναι το μόνο σοβαρό μέτρο για μείωση ανεπιθύμητων κυήσεων και κάτι για το οποίο ειρήσθω εν παρόδω έχει δεσμευτεί ο Πρωθυπουργός. Δεν είμαστε όμως μηχανές παραγωγής ψηφοφόρων. Και μόνο ο κάτοχος μίας μήτρας, δικαιούται να έχει άποψη για τη χρήση της.
Βίκυ Σαμαρά/news247.gr
Υποκλινόμαστε στην γυναικεία οντότητα και στις δικές της αποφάσεις ζωής.
Η γυναίκα ως δημιουργός της ζωής, γνωρίζει το θαύμα της φύσης μέσα από την απόκτηση του παιδιού. Έχει δηλαδή, μια τελείως διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων για τη ζωή. Ο Ντοστογιέφσκι πίστευε πως: «Οι γυναίκες είναι ικανές απ’ το μηδέν να κάμουν το παν».
Η ψυχική δύναμη των γυναικών είναι πολύ πιο έντονη, από εκείνη των ανδρών. Ακόμη και συναισθηματικά η γυναίκα είναι περισσότερο πλήρης από έναν άντρα. Όταν η γυναίκα φέρνει μια νέα ζωή στον κόσμο, αυτό σημαίνει πως είναι προικισμένη από τη φύση της. Η συνείδηση που αποκτά είναι πως και από το τίποτα μπορώ να δημιουργήσω κόσμους.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν μια γυναίκα, η οποία έχει συλλάβει, σε διακοπή της κύησης, ιατρικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί. Ειδικά όταν υπάρχουν ιατρικοί λόγοι τότε η απόφαση για την διακοπή της κύησης είναι επιβεβλημένη. Επίσης μια από τις πολλές αιτίες για την διακοπή της κύησης είναι οι κοινωνικοί λόγοι. Η γυναίκα τις περισσότερες φόρες δεν είχε προγραμματίσει μια εγκυμοσύνη στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Πολύ συχνά οι γυναίκες βρίσκονται σε σχέσεις εκτός γάμου ή σε σχέσεις με περιστασιακό σύντροφο. Άλλες περιπτώσεις «επιθυμίας» να διακοπεί μια κύηση με έκτρωση είναι σε γυναίκες με σοβαρά οικονομικά προβλήματα που δεν έχουν τα απαραίτητα μέσα για να μεγαλώσουν ένα παιδί. Άρα το τί θα αποφασίσει και το τί θα πράξει η κάθε γυναίκα, είναι καθαρά προσωπική της απόφαση!
«The New Daily Mail»
Newsroom
