Όπως είπε, «χρειάζεται ένα αναπτυξιακό σχέδιο, όπως, λέει και το βιβλίο», ενώ τόνισε ότι «υπάρχουν δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, όπως είναι η γνώση, ο ανθρώπινος παράγοντας -από την κρίση θα βγούμε μέσω της κοινωνίας».
Ο κ. Δραγασάκης επισήμανε ότι πρέπει να ανατραπεί το σημερινό πολιτικό σκηνικό και οι πολιτικές που ακολουθεί και να υπάρξει μια κυβέρνηση με βούληση να προχωρήσει τους απαραίτητους μετασχηματισμούς, όμως, όπως σημείωσε, η κοινωνία είναι αυτή που θα διαμορφώσει το νέο μοντέλο ανάπτυξης, μέσω των ρήξεων που θα κάνει.
Σχετικά με το «τέλος του μνημονίου» και το «τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους», που είπε ο κ. Σαμαράς κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του, ο κ. Δραγασάκης ανέφερε ότι «το μνημόνιο έχει γίνει καθεστώς, μέσα από 400 εφαρμοστικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί και 40 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου» και ότι «ο κ. Σαμαράς δεν μιλάει για κατάργηση κανενός νόμου».
«Νομίζω ότι ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνηση θα απογοητευτούν, γιατί πέρα από το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, το ζήτημα είναι το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Θα είναι αυτό του παρελθόντος για τους λίγους, ή ένα νέο προς όφελος των πολλών και της κοινωνίας;», επισήμανε ο κ. Δραγασάκης.
Στη δική του παρέμβαση ο επίσης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης, αφού χαρακτήρισε το βιβλίο ως το πιο επίκαιρο, χρήσιμο και εποικοδομητικό βιβλίο που έχει διαβάσει τον τελευταίο καιρό, αναφέρθηκε στο μνημόνιο. Όπως είπε, δεν είναι ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά μοντέλο εξόδου από την κρίση με συγκεκριμένη στρατηγική. Πιο συγκεκριμένα, όπως σημείωσε, στοχεύει στην αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, τη μισθολογική υποβάθμιση και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων (σε μια προσπάθεια η Ευρώπη να «ανταγωνιστεί» το φτηνό εργατικό δυναμικό σε άλλες περιοχές του κόσμου) και την εκποίηση πλευρών δημόσιας περιουσίας.
«Υπάρχει ένας άλλος δρόμος και αξίζει να τον δοκιμάσουμε» σημείωσε ο κ. Σταθάκης.
Όπως είπε, τον σκιαγραφεί και το βιβλίο: α) οικονομική πολιτική (χαρακτήρας κοινωνικών δαπανών, παιδεία, δίκαια κατανομή φορολογικών βαρών), β) η έννοια του κοινού και δημόσιου χώρου (περιβάλλον, κοινωνικοί θεσμοί) ως μέσο οικονομικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας και γ) αναπτυξιακή πολιτική, με επίκεντρο τη βιομηχανική πολιτική, με όρους του 21ου αιώνα.
ΑΜΠΕ
''The New Daily Mail''
Newsroom
