Συγκεκριμένα, για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναφέρει:
«Το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει να γίνει λιγότερο πρωθυπουργοκεντρικό. Συστήματα όπου υπάρχει ισχυρός θεσμικός πόλος, ικανός να ελέγξει την εκλεγμένη κυβέρνηση λειτουργούν καλύτερα. Αυτός ο πολιτικός πόλος πρέπει να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος πρέπει να έχει πραγματικές αρμοδιότητες και οφείλει να έχει ισχυρότερη πολιτική νομιμοποίηση η οποία προέρχεται από την εκλογή του από τον λαό. Κάποιοι θεωρούν ότι έτσι όμως αλλάζει το πολίτευμα και γίνεται προεδρική δημοκρατία. Βρίσκω αυτή την άποψη λανθασμένη. Είναι διαφορετικό πράγμα να προσδίδεις επιτέλους κρίσιμες αρμοδιότητες στον πρώτο τη τάξει πολιτικό άρχοντα της χώρας, ώστε να δημιουργείς ισορροπίες στο πολιτικό οικοσύστημα μιας χώρας και άλλο να τον καθιστάς κυρίαρχο του πολιτικού συστήματος. Αν ζητούσαμε το δεύτερο θα ομιλούσαμε για προεδρική δημοκρατία. Αυτό που ζητούμε είναι η πεμπτουσία της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας, που είναι το πολίτευμα μας».
Για τα χρονικά όρια στις θητείες των πολιτικών προσώπων σημειώνει: «Υπάρχει σοφία σε πολιτικά συστήματα, όπως το αμερικανικό που επιτρέπουν συγκεκριμένο αριθμό θητειών στους ανώτατους άρχοντες: πρωθυπουργούς, δημάρχους, περιφερειάρχες κ.λπ. Η χώρα μας δεν πρέπει να μένει εξαρτημένη από πολιτικούς που διαθέτουν το ''μαγικό ραβδάκι'' και βασισμένοι στη δημοφιλία τους καταλαμβάνουν αιωνίως τις ίδιες θέσεις. Αντιθέτως, πρέπει να ενθαρρύνονται νέοι άνθρωποι με νέες ιδέες να δοκιμάζονται. Τα χρονικά όρια στις θητείες των πολιτικών προσώπων μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για την ανανέωση του πολιτικού συστήματος και κίνητρο για συμμετοχή ανθρώπων με όρεξη για προσφορά που το μέτρο των φιλοδοξιών τους και τη δυνατότητα τους να τις κυνηγήσουν, θα το ορίζουν οι ικανότητες τους και όχι κατεστημένες καταστάσεις και πρόσωπα».
Για το ασυμβίβαστο και τη λειτουργία της κυβέρνησης λέει: «Συναφές με όλα τα παραπάνω είναι και ένα ακόμα ριζοσπαστικό μέτρο που υιοθετώ: οι υπουργοί, και αν όχι όλοι τουλάχιστον κάποιοι που καταλαμβάνουν κρίσιμες θέσεις σε μια κυβέρνηση, όπως ο υπουργός Οικονομικών, θα πρέπει να μην είναι βουλευτές. Και αν ακόμα είναι βουλευτές, πριν την τοποθέτηση τους σε υπουργικό θώκο θα πρέπει να παραιτούνται της βουλευτικής τους ιδιότητος. Η εκλογή στην τιμητική θέση του βουλευτή που σκοπό έχει να ελέγχει την εξουσία, δηλαδή την κυβέρνηση, δε θα πρέπει να θεωρείται η απαραίτητη προϋπόθεση και απλά ένα σκαλοπάτι πριν την ανέλιξη του πολιτικού σε υπουργό. Με τον τρόπο αυτό και υπουργούς εξασφαλίζουμε που θα έχουν τις λιγότερες δυνατές εξαρτήσεις, αλλά και συνειδητοποιημένους βουλευτές που από την αρχή θα γνωρίζουν για ποιο λόγο εκλέγονται, ποιος είναι ο ρόλος τους και θα δίνουν όλες τις δυνάμεις τους για να ανταποκριθούν σε αυτούς».
Για την εξάντληση της θητείας της κυβέρνησης αναφέρει: «Είναι σαφές ότι στη χώρα μας έχει γίνει κατάχρηση του θεσμού των πρόωρων εκλογών. Αυτό πρέπει να σταματήσει, όπως πρέπει να μην αναπαράγεται και η 'καραμέλα' της 'έλλειψης πολιτικής νομιμοποιήσεως της κυβερνήσεως' από την αντιπολίτευση. Οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να κυβερνούν 4 χρόνια, νομιμοποιούνται πλήρως για το χρονικό διάστημα αυτό και υποχρεούνται να εξαντλήσουν τις θητείες τους και κρίνονται για το έργο τους τότε. Μόνο πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις μπορούν να στοιχειοθετήσουν εξαίρεση στον κανόνα αυτόν και αυτό πρέπει να διασφαλισθεί συνταγματικά αλλά το κυριότερο να γίνει συνείδηση όλων».
Αναφορικά με την ασυλία βουλευτών-μελών κυβέρνησης υπογράμμισε ότι: «Είναι σαφές ότι η ασυλία δεν είναι θέσφατο και οφείλει να καλύπτει μόνο εκείνες τις δραστηριότητες που αφορούν και συνδέονται με την ενάσκηση των καθηκόντων του βουλευτή. Μόνο για τυχόν διατήρηση αυτού του είδους ασυλίας οφείλει να γνωμοδοτεί το Κοινοβούλιο και όχι για την ασυλία για τα υπόλοιπα αδικήματα. Επίσης, και οι διατάξεις για την ευθύνη των Υπουργών πρέπει να αλλάξουν, ώστε και οι Υπουργοί να έχουν την ίδια ποινική μεταχείριση με τους πολίτες».
Για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων ο κ. Αθανασίου είπε ότι ο νέος νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα είναι μια σημαντική κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. «Θεωρούμε ότι με τις αλλαγές που θα ισχύσουν από 1.1.2015 ισχυροποιήσαμε το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, το αυστηροποιήσαμε και το κάναμε πιο λειτουργικό. Επιπλέον, διευρύνθηκε ο κύκλος των υποχρεούμενων σε υποβολή. Αν προχωρήσουμε σε Συνταγματική Αναθεώρηση πρέπει να εξετάσουμε την περαιτέρω ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου, ενδεχομένως σε συνάρτηση με τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία».
Για την χρηματοδότηση των κομμάτων ο υπουργός Δικαιοσύνης σημείωσε ότι στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος η κυβέρνηση πρέπει να κάνει ακόμη πιο γενναία βήματα για το λεγόμενο «πολιτικό χρήμα». «Οι πολιτικοί και τα κόμματα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχονται αποτελεσματικά και να λογοδοτούν για τις πηγές χρηματοδότησης τους, διότι έτσι οικοδομείται ένα πολιτικό σύστημα χωρίς σκιές και χωρίς εξαρτήσεις».
Τέλος, για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ο ο κ. Αθανασίου είπε:
«Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έλεγε ότι η ''η Δικαιοσύνη είναι τόσο ευαίσθητη, όπως η πεταλούδα, που όταν την πιάσεις στα χέρια σου δεν μπορεί να ξαναπετάξει''. Η ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών είναι γνωστό ότι αποτελεί το εγγενές συστατικό της θεσμικής τους θωράκισης, αλλά και τον σκληρό πυρήνα της σχέσης κοινωνίας και δικαστή. Η ανεξαρτησία επαληθεύεται και επιβεβαιώνεται, όσο ο δικαστής προστατεύει τον πολίτη από την αυθαιρεσία, αδικία της κάθε μορφής εξουσίας και δικαιοδοτεί γνωρίζοντας ότι αυτός είναι το ύστατο καταφύγιο του πολίτη. Έτσι, η διασφάλιση της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας του κάθε δικαστή αποτελεί το απαραίτητο προαπαιτούμενο για τη σωστή άσκηση του έργου του. Το έργο που ασκεί ασκεί, που πρέπει να ασκεί με αμεροληψία, ως τρίτος μακριά από συμφέροντα, εξαρτήσεις και προκαταλήψεις, που καθορίζουν τη σκέψη του ή επηρεάζουν την κρίση του. Η Δικαιοσύνη στη χώρα μας είναι θεσμικά ανεξάρτητη. Δεν είναι δυνατόν να νοηθεί Κράτος Δικαίου και απονομής στοιχειώδους δικαιοσύνης, χωρίς την ανεξαρτησία της και αυτή είναι η πρώτη η πιο βασική αρχή του Κράτους Δικαίου. Για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης απαιτούνται ωστόσο δυο σημαντικές αλλαγές που αφορούν στον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης καθώς και στον εξορθολογισμό του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων».
ΑΜΠΕ
''The New Daily Mail''
Newsroom
